Door mijn aangeboren slechthorendheid en de daaruit (op autisme lijkende) klachten die ik heb ontwikkeld lukt het me nauwelijks mezelf staande te houden in deze "horende" maatschappij. Een van de symptomen waar ik last van heb zijn regelmatig terugkerende depressies.
Al sinds de jaren negentig probeer ik hier hulp voor te krijgen. Ik heb het geprobeerd bij dagbehandelingen (groepstherapie) in een van de grote ziekenhuizen in Noord Nederland, dagbehandeling (ook groepstherapie) bij de GGZ Groningen, bij vrij gevestigde therapeuten en psychologen, diverse gesprekken gehad bij Lentis (een reïntegratietraject, dat me naar werk zou kunnen leiden, van ca 8 jaar gevolgd), en op verschillende afdelingen waaronder het Doventeam behandelingen gehad... maar niets dat me ook verder brengt. Bij de meer gespecialiseerde afdeling die ik in dit rijtje heb staan, het Doventeam, werd me uiteindelijk gezegd dat het is zoals het is en dat ik er maar mee moet leren leven. Hoe je dat doet, terwijl je steeds verder in een isolement terecht komt en steeds vaker ruzie krijgt met mensen die je niet begrijpen en die jij ook niet begrijpt, terwijl je huisvesting wegvalt, geen kansen op werk meer hebt etc... dat zeggen ze er dan niet bij. En daar sta je dan.
Tijdens een nieuwe diepe depressie afgelopen zomer me maar weer es gemeld bij mijn huisarts... en daar gaan we weer, die kon niets voor me doen want die vond mijn problematiek te complex, verwees me door naar de POH-GGZ (praktijkondersteunend hulpverlener GGZ). Die kwam na een aantal sessies ook met het verhaal dat mijn problematiek voor haar te complex was. Vlak daarna belandde ik in een crisis en meldde me bij het crisisteam GGZ uit Leeuwarden. Die mensen overtuigden mij ervan dat ze me aan een geschikte therapie gingen helpen; waar ik met mijn therapie-ervaring schoorvoetend mee akkoord ging. Ik werd doorverwezen naar de SPITS-afdeling van de GGZ waar men me na een paar sessies al kon vertellen dat mijn problematiek te ingewikkeld was, daarvoor hadden ze geen therapieen. Dat ik inmiddels met zelfmoordgedachten rondliep werd ter kennisgeving aangenomen. Ze gaven aan niets voor mij te kunnen doen ondanks de mij beloofde therapie! ("Ja, dat heeft het crisisteam jou beloofd, daar staan wij verder buiten") Bij het eerstvolgende gesprek met de POH-GGZ werd me aangegeven dat ze eigenlijk ook niets voor me kon betekenen, maar ze adviseerde me naar een goede psycholoog in Sneek te gaan. Daar meldde ik me aan, maar die man kon me ook niet helpen, na lang aandringen of hij dan niet iets anders oor me wist adviseerde hij me hulp te zoeken bij.... de daklozenopvang!!! HUH???!!!
Zijn de mensen van de psychologische hulpverlening nou zelf helemaal gek geworden??!! Mijn klachten zijn behoorlijk serieus maar NERGENS, werkelijk nergens krijg ik een voetje tussen de deur. Sommige therapeuten die ik om advies raag en die ik nog ken vroeger reageren al niet eens meer!!
En dan zegt minister Schippers in het tenenkrommende programma "Depressiegala" dat het zo belangrijk is dat er meer gepraat wordt over mensen met depressies, zodat die eerder geholpen kunnen worden...
Ik vraag me dan af: door wie dan????????
Hebben anderen deze ervaring ook?
Weet iemand een lotgenotengroep of liever nog een forum op internet voor mensen die net als ik met slechthorendheid kampen en daardoor de aansluiting met de maatschappij missen, met depressiviteit en uitzichtloosheid tot gevolg?
Of een andere vorm van hulp waar ik terecht zou kunnen?
Vriendelijke groet,
P.
